Zakładka powstała w ramach realizacji projektu pn. „VeloKrynica – budowa uzdrowiskowej trasy turystyczno-rekreacyjnej w Krynicy-Zdroju”.

Realizacja zadania pozwoliła na wybudowanie i oznakowanie łącznie 12,06 km tras rowerowych.
Po stronie Gminy Krynica-Zdrój wybudowano 3,89 km, 1,68 km poprowadzono po drodze o małym natężeniu ruchu, a 6,49 km oznakowano w granicach Gminy Muszyna.
Trasa VeloKrynica powstała w celu połączenia Krynicy- Zdroju z siecią rowerowych tras regionalnych, międzynarodowych EuroVelo11 oraz transgranicznych doliny Popradu. 

Początek trasy znajduje się na skrzyżowaniu Bulwarów Dietla i ul. Pułaskiego, następnie trasa biegnie przez Deptak, Krynicę Dolną aż do granicy z Gminą Muszyna. Na jej długości powstały: altana rekreacyjna z paleniskiem, zewnętrzna siłownia, toaleta samoobsługowa. Trasa została doposażona w ławki, kosze na śmieci i lampy solarne.

Realizacja projektu współfinansowana jest przez Unię Europejską w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Małopolskiego na lata 2014 – 2020

Polecamy pobranie na swoje smartfony bezpłatnej aplikacji nawigujacej mapy.cz i zalogowanie się (wymagane do poprawnej nawigacji).
Gotowy Ślad GPS na smartfony  z trasami na terenie Gminy Krynicy-Zdroju można pobrać tutaj: POBIERZ

Zachęcamy do zwiedzania Beskidu Sądeckiego z pozycji siodełka rowerowego korzystajac z trasy AQUAVELO w tym VeloKrynica. Trasa liczy 230 kilometrów. Rozpoczyna sie w Bardejowie na Słowacji, nastepnie po stronie Polskiej Muszynka, Tylicz, Krynica-Zdrój, Muszyna, Piwniczna, Szczawnica i z powrotem Słowacja - Czerwony Klasztor, Wyżne Rużbachy, Stara Lubowla aż do Leluchowa.
Poniżej prezentujemy informacje o wybranych atrakcjach przyrodniczo-krajobrazowych i zabytkach znajdujących się w pobliżu trasy VeloKrynica.

KRYNICA - ZDRÓJ

Góra Huzary (864 m.) - dawniej w nazewnictwie łemkowskim funkcjonowała jako Czerteż, co oznaczało „wykarczowany obszar". Według przekazów ludności w 1770 r. Kazimierz Pułaski stoczył na jej zboczach bitwę z wojskami rosyjskimi, a w dowód wdzięczności za męstwo huzarom węgierskim (prywatnej zaciężnej gwardii Pułaskiego) nazwę góry zmieniono na Huzary. Na zboczu góry znajduje się Kopiec Pułaskiego, wykonany staraniem dr Franciszka Kmietowicza, odsłonięty 25.08.1929 roku. Pomnik na kopcu ma kształt graniastosłupa z orłem wznoszącym się do lotu. Wysokość kopca wynosi 7,20 m. Pod górą tuż przy drodze znajduje się źródełku wody „Ciurkacz”, wraz z ławeczkami do chwilowego odpoczynku.

Park Słotwiński zajmuje powierzchnię 6,7 h i przepływa przez niego potok Kryniczanka. W latach 30-tych XX wieku część parku została wydzielona na potrzeby zwierzyńca z sarnami, którego częstym gościem bywał inż. Leon Nowotarski. Znajduje się tu najstarszy zachowany obiekt w mieście – Pijalnia Słotwinka z 1806 roku. Budynek stał pierwotnie na deptaku stanowiąc pierwszą część krytego deptaka tzw. chińskiej pagody, który zbudowano nad źródłem głównym. W 1863 roku został przeniesiony na obecne miejsce. W centrum Parku Słotwińskiego, w miejscu dawnego kolistego kwietnika, w roku 2019 powstała tężnia solankowa. Tężnia to drewniana konstrukcja wypełniona tarniną, którą obmywa spływająca solanka. Konstrukcja służy jako inhalator dla osób pragnących poprawić stan swoich dróg oddechowych oraz wyleczyć takie schorzenia jak nadciśnienie czy alergie.

Dawna Cerkiew p.w. Opieki Najświętszej Marii Panny Zbudowana w latach 1887 – 1888 w miejscu spalonej w 1796 r. cerkwi. Z wyposażenia cerkiewnego zachowało się jedynie barkowe XVIII w. tabernakulum z rzeźbionym tronem i wizerunek Chrystusa przy słupie oraz barokowo klasycystyczny lichtarz z XIX wieku.

Wieża widokowa – kilometrowa ścieżka przyrodniczoedukacyjna zawieszona w koronach drzew podpierana przez 18 wież wsporczych i 87 słupów, prowadzi do 49,5 metrowej wieży. 15 instalacji edukacyjnych m.in. o tutejszej faunie, florze, kulturze Łemków, urozmaici czas spędzony na ścieżce. Dodatkową atrakcją, szczególnie dla najmłodszych jest mierząca 60 metrów długości zjeżdżalnia.

Krynicki Deptak – to wizytówka „Perły Polskich Uzdrowisk”. To rozległy obszar z fontannami, skwerkami, miejscami do wypoczynku. Przy wjeździe na Deptak mijamy Park Dukieta z fontanną multimedialną „Setką” oraz makietę starej Krynicy z 1862 r. Po lewej stronie znajduje się pomnik Nikifora Krynickiego. Za nim odnowiona Polana Janówka z odrestaurowaną Pijalnią Jana z 1923 roku. Obok dolna stacja kolejki na Górę Parkową z 1937 roku. Wagonikiem na szczyt Góry Parkowej (742 m.) można również wyjechać z rowerem. Po prawej stronie rzeki Kryniczanka znajduje się najstarsza zabudowa uzdrowiska z XIX wieku, a na jej końcu muzeum malarza, prymitywisty Nikifora. Podziwiać w nim można jego prace, pamiątki z życia oraz materiały z kręcenia biograficznego filmu „Mój Nikifor”. W centrum Deptaka możemy skorzystać z dobrodziejstw wód mineralnych w Pijalni Głównej oraz Pijalni Mieczysław. Nad Muszlą Koncertową znajduje się Park Zdrojowy, a w nim liczne ścieżki spacerowe i rowerowe. Na uwagę zasługuje kościół pw. Przemienienia Pańskiego z 1863 roku, który przez długie lata pełnił rolę kościoła zdrojowego, a piecze nad nim sprawował kapelan zdrojowy. Udając się wyżej w stronę szczytu Góry Parkowej miniemy Jezioro Łabędzie oraz Leśne Sanktuarium Matki Bożej Królowej Krynickich Zdrojów.

TYLICZ

Cerkiew w Tyliczu p.w. Świętych Kosmy i Damiana z 1743 r. W świątyni znajduje się cenny ikonostas z XVIII w. oraz ornamentalna i figuralna polichromia z 1938 r. nawiązująca tematycznie do 950-lecia Chrztu Rusi. Za cerkwią znajduje się Farma Lama – gospodarstwo agroturystyczne z mini zoo oferujące jazdę konną na specjalnie krytej arenie. Dla dzieci przejażdżkina kucykach. Źródło Zdrój Główny Tyliczanka z 1753 r. Przy tym źródle zatrzymywały się karawany kupieckie podążające z Węgier do Sącza i Krakowa. Ze zdrojem tym związany jest też szereg legend i przekazów miejscowych. Typ wody: 0,30 % HCO3 –Ca–Mg, CO2, F.
Kościół parafialny pod wezwaniem świętych apostołów Piotra i Pawła z 1612 r. odbudowany na fundamentach kościoła z 1363 r. Ołtarz główny rokokowy pochodzi z drugiej połowy XVIII wieku. Cennym zabytkiem jest rzeźbiony w jednym pniu XIV-wieczny krucyfiks pochodzący z prywatnych zbiorów biskupa Piotra Tylickiego oraz chór z organami pochodzącymi z XVII wieku. Pod wieżą możemy podziwiać obraz świętej Barbary (patronki artylerzystów), prywatny obraz generała Kazimierza Pułaskiego wiszący zawsze na ścianie w jego namiocie, osobisty dar wotywny dla tylickiego kościoła.

Obok znajduje się Sanktuarium Matki Bożej Tylickiej, a w nim obraz Matki Boskiej Tylickiej otoczony miejscowym kultem. W sąsiedztwie kościoła rośnie lipa, niezwykły pomnik przyrody mający już około 350 lat. Za świątynią podziwiać można Golgotę z Dróżkami Różańcowymi.

Muzeum Dziejów Tylicza - znajduje się w rynku w Domu Kultury. Składa się z kilku sal w których można podziwiać rzeźby i obrazy tylickich artystów, stroje regionalne, kopie dokumentów z XVI-XX wieku, pamiątki po konfederatach barskich, warsztaty rzemieślnicze, salkę pamiątek PRL.

Mofeta – naturalna ekshalacja dwutlenku węgla posiadająca 50 bulgotek i dychawek. Pokazuje nam, w jaki sposób tworzą się w warstwach skalnych wody mineralne typu szczawa. Ma też swoją ciekawą historię – sięgającą czasów PRL-u. Mofeta była zagospodarowana w latach sześćdziesiątych dla potrzeb programu kosmicznego – hodowli alg jako źródła białka w produkcji żywności dla kosmonautów. Po czterech latach zaniechano dalszych prac. W lecie na terenie obiektu - basen rekreacyjny, korty tenisowe, pole kamperowe i namiotowe, zimą ośrodek narciarstwa biegowego a obok stacja narciarska Tylicz SKI. Przed wjazdem do mofety tuż przy drodze znajduje się Źródło „Wędrowców”. Typ wody: 0,29 % HCO3¬-Ca, CO2.

MUSZYNKA

Cerkiew w Muszynce pw. Jana Ewangelisty zbudowana w 1689 roku, częściowo odnowiona w XVIII wieku. To tutaj znajduje się ołtarz polowy konfederatów wraz z obrazem św. Barbary, przy którym modlili się konfederaci w warownym obozie nad Muszynką. Po upadku powstania został przeniesiony z nieistniejącej już kaplicy obozowej do cerkwi.

Okopy Konfederatów Barskich nad Muszynką.
Przygraniczne położenie Sądecczyzny w tym przede wszystkim obszar tzw. klucza muszyńskiego spowodowało, iż ziemie te stanowiły ważny militarnie i politycznie teren stacjonowania konfederatów. 30 czerwca 1768 r. Sądecczyzna przystąpiła do konfederacji aktem podpisanym w Piwnicznej. Wiosną 1769 r. konfederaci skupieni byli w umocnionym obozie u stóp wzniesienia Jawor, nad wsią Muszynka. Powierzchnia obozu wynosi około 8400 m2 i mogło tam stacjonować około 4000 żołnierzy.

POWROŹNIK

Cerkiew św. Jakuba w Powroźniku jest najstarszą w południowej Polsce, która w 2013 r. została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. Powstała w 1600 r., ale pierwotnie stała w innym miejscu. Na skutek zagrożenia powodziowego, została przeniesiona w roku 1814 na obecne miejsce i częściowo przebudowana. W tym okresie powstało nowe prezbiterium, stare natomiast zamieniono na zakrystię. W 1878 r. dobudowano główną wieżę o konstrukcji słupowej. Cerkiew została odnowiona w 1965 roku. Warto obejrzeć polichromię figuralną z 1637 roku, barokowy ołtarz główny z ikoną "Matki Bożej z Dzieciątkiem" z XVII wieku, ikonostas będący tłem do ołtarza, rokokową ambonę z 1700 roku, oraz dzwon z 1615 roku.

JASTRZĘBIK I ZŁOCKIE

Odbicie w prawo za placem zabaw Cerkiew pw. św. Łukasza w Jastrzębiku zbudowana została w 1856 roku w stylu budownictwa zachodnio- łemkowskiego, z wykorzystaniem fragmentów dawnej świątyni. Pierwszą parafię greckokatolicką uposażył tutaj biskup Piotr Gembicki w 1651 roku. Charakterystyczną cechą cerkwi jest przedłużony babiniec i przesunięta wieża. Wewnątrz warto zwrócić uwagę na polichromię ornamentalną z 1801 roku, oraz ikonostas barokowo - klasycystyczny z XIX wieku. Na przeciw cerkwi wiata wypoczynkowa wraz ze Źródłem św. Łukasza.

Mofeta - pomnik przyrody nieożywionej im. Profesora Henryka Świdzińskiego. W rejonie tym występuje kilka źródeł wód mineralnych. Największe nazwane jest Bulgotką, inne, Zatopione – pokryte jest wodą potoku. Występuje tu również samotna sucha ekshalacja dwutlenku węgla oraz bulgoczące rdzawo-żółte błoto.

Cerkiew pw. św. Dymitra w Złockiem. Powstała w latach 1867-72 w stylu zachodnio-łemkowskim na planie krzyża z drzewa modrzewiowego. Wnętrze cerkwi zdobi ikonostas z II połowy XIX wieku, polichromia figuralnoornamentalna z 1873 roku, trzy ołtarze boczne w stylu rokokowym z XIX wieku, oraz barokowy krucyfiks.

MUSZYNA

Ogrody Biblijne są adaptacją Objawienia zawartego w Piśmie Świętym i poprzez kompozycje roślin, krajobrazu i instalacji architektonicznych w wyrazisty sposób przekazują artystyczną wizję Słowa Bożego. Ukazują sceny zawarte w Starym i Nowym Testamencie. W ogrodach można spotkać kompozycje roślin znanych z kart Biblii oraz występujących w Jerozolimie lub Palestynie, od średniowiecza zwaną Ziemią Świętą. Muszyńskie Ogrody Biblijne są czwartym i zarazem największym w Polsce tego typu obiektem. Swoją powierzchnią obejmują 1,2 ha i są miejscem szczególnej bliskości z religią.

Ruiny XIV- wiecznego zamku - Znajduje się na stromym wzgórzu pasma Koziejówki. Zamek, który powstał ok. 1390 r. miał za zadanie bronić granicy i szlaków handlowych oraz pełnić funkcję komory celnej. Twierdza była rezydencją biskupów krakowskich do 1474. Zamek został odbudowany w stylu renesansowym przez Węgrów. Od tego momentu pełnił wyłącznie funkcję strażniczą. Od połowy XVII wieku budowla popadała w ruinę.

Zapopradzie - to kompleks ogrodów tematycznych oraz infrastruktury rekreacyjnej. Znajdują się tu baseny, kryty kort tenisowy (w zimie lodowisko), alejki spacerowe oraz amfiteatr - miejsce wydarzeń kulturalnych w plenerze. Jest to miejsce na chwilę wytchnienia od rowerowego siodełka. Jedną z propozycji na inny rodzaj aktywności jest skorzystanie ze spływu kajakiem lub pontonem, malowniczą, graniczną rzeką Poprad.

Ogrody Zmysłów - Muszyńskie ogrody sensoryczne zaprojektowane są tak, by w zintensyfikowany sposób oddziaływać na wszystkie pięć zmysłów: węch, wzrok, dotyk, słuch i smak. Ogrody Zmysłów w Muszynie podzielone są na: strefę zdrowia, zapachu, dźwięku, zapachowo-dotykową, smaku, wzroku, Afrodyty oraz strefę baśni i legend. To najmłodsza strefa w ogrodach zmysłów, nawiązująca do czasów i wierzeń mieszkańców dawnego Państwa Muszyńskiego. Znajdują się tutaj chatki czarownicy i zielarki, młynarza i mieszczki. Poniżej znajduje się Magiczny Ogród zwany ogrodem miłości z egzotycznym ptactwem oraz pijalnia wód Antoni, gdzie narodziła się historia Muszyny jako uzdrowiska.

Folder mapą trasy i informacjami o atrakcjach turystycznych w jej przebiegu i w bliskiej odległości można pobrać tutaj: POBIERZ
Autorzy zdjec: A. Klimkowski, K. Rogozinski, D. Lisak

Realizacja projektu współfinansowana jest przez Unię Europejską w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Małopolskiego na lata 2014 – 2020